“Found Heaven” Conana Graya - renowacja lat 80. | eBilet NOW (2024)

Kiedyś to było i teraz też jest

Retromania zatacza koło, a przeważnie krąży nisko, jak sępy przyczajone do konsumpcji wzgardzonych resztek. To jednak jedyne podobieństwo: poważnie nie sądzę, by romansowanie z przeszłością było koncepcją poślednich lotów. Redystrybucja, recykling, re-cośtam. Staramy się być eko, zero-waste i może nawet wydobyć z popkultury (rozrywki) elementy edukacyjne. Można płakać, że najmłodsi przedstawiciele Gen Z nie znają Pixies czy o zgrozo, Queen i Freddiego Mercury’ego, ale można też zajawić ich nieco bardziej współcześnie. Wersem, samplem, a w końcu: inspiracją.

Conan Gray. Spóźniony na własną imprezę

Skacząc po dekadach, aktualnie jesteśmy w latach 00. Styl Y2K rezonował sobie powoli w tle, dziś widać go na ulicach i subtelnie słychać w najnowszych wydawnictwach. Olivia Rodrigo w “GUTS” vibe’uje z klimatem Avrill Lavigne (która swoją drogą zaliczyła wielki powrót), a Billie Eilish z FINNEASEM nagrali album tak dobry (i naszpikowany “zerowymi” hitami), że śmiało można powiedzieć, że “HIT ME HARD AND SOFT” zjadło dwa poprzednie wydawnictwa artystki.

“Found Heaven”. Conan Gray i wehikuł czasu

Kiedy marketing, sprzedaż i popularność bazują na tym, jak idą single, całościowy odsłuch lubi przynosić rozczarowanie. Szczególnie że coraz mniej piosenek wychodzi dopiero z płytą, ten stosunek jest nierówny i lubi dobiegać do absurdu. “Found Heaven” osiągnęło wynik 5:7, co uważam za efekt przyzwoity szczególnie w kontekście, że moim zdaniem album jest pozbawiony skipów.

Okładka płyty “Found Heaven”

Nie trzeba cliffhangera. “Found Heaven” od A do Z

Większość piosenek jest o miłości (najlepsze piosenki zawsze są o miłości), ale Conan Gray zostawił na “Found Heaven” zakładkę na rozliczenie przeszłości i rozgrzeszenie. Akt odpuszczenia grzechów to pierwszy krok: początkowo nieco mroczny, przywodzący na myśl rock operę. Gotyckie klawisze na start wprowadzają funeralny nastrój do spółki z wysokimi partiami artysty, co później rozbija się o totalną popówę. Nagłe zmiany klimatu to motyw przewodni płyty, choć teoretycznie poruszamy się nieprzerwanie w jednym temacie. Rozstrzał jest szeroki: od tęsknych akordów, rozjeżdżające się syntezatory, zawodzące partie smyczkowe i podbity bas. Po drodze Conan przeżywa nieodwzajemnioną miłość, zdrady, odwraca perspektywę, a w końcu wraca: pogodzony z samym sobą i światem.

Materiały prasowe/Universal Music Polska

Liczę do trzech

Kwietniowa premiera “Found Heaven” doprowadziła mnie do kilku ciekawych wniosków. Po pierwsze: w byciu późnymi naśladowcami trendów nie ma nic złego. Po drugie: romantyzowanie epok, których nigdy(?) nie doświadczymy, mamy we krwi. Po trzecie: Conan Gray udowodnił, że powroty to to, co kochamy najbardziej. (Po czwarte: fraza powtarzana z uporem na rytmicznej stopie jest ponadczasowa)